Τα παιδιά της καρδιάς
Σήμερα, μέσα από δύο ευαίσθητα βιβλία, θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε ένα πολύ ιδιαίτερο θέμα. Ποια είναι τα παιδιά της καρδιάς; Γιατί αληθινοί γονείς δεν είναι μόνο αυτοί που φέρνουν στον κόσμο ένα παιδί;
Η χρυσή καρδιά ενός μικρού πρίγκιπα
Τα παλιά τα χρόνια ζούσε σε μια μακρινή χώρα ένα πολύ ευτυχισμένο πριγκιπόπουλο. Όλη την ώρα γελούσε και το πρόσωπό του ακτινοβολούσε, όπως τα διαμάντια στις αχτίδες του ήλιου.
Κατερίνα
Η Κατερίνα έλυσε τις κορδέλες του μεγάλου της καπέλου.
Μόλις γύρισε από την εκκλησιά και τα ακόμα τα λόγια του παπά βουίζανε στ' αυτιά της.
Το συννεφένιο δέντρο
Μια φορά σ' ένα δάσος έπιασε μια τόσο δυνατή μπόρα, που δεν είχε ξαναγίνει. Τα σύννεφα πάλευαν στον ουρανό με βογκητά, βροντές, με χτυπήματα, κεραυνούς, αστραπές, κι έριχναν ποτάμι τη βροχή.
Γραννέτα, η πρωταγωνίστρια μαριονέτα και μία ιστορία για τις ιστορίες!
Εμπρός! Στηθείτε εμπρός όλα τα τρύπια τα παπούτσια!
Σαν παραμύθι
Ο παππούς μάζεψε τα παιδιά γύρω του και –σαν παραμύθι- άρχισε να λέει:
Ασπρογάλανο πανί
Μιλούσανε δυο νεράιδες.
-Τι σημαία να δώσουμε σ' αυτή τη χώρα; είπαν και έδειξαν την Ελλάδα.
Ο Αϊ- Δημήτρης
Στο σπίτι μας όλοι δουλεύουν. Έχουν μοιραστεί τις δουλειές. Ο πατέρας ψωνίζει κρέας και ψωμί. Η μητέρα ψωνίζει ό, τι χρειάζεται το σπίτι, και το 'χει το μπακάλικο. Είναι της «μπακαλικής», όπως λέει εκείνη και γελά. Η γιαγιά έχει πει πως καταλαβαίνει τη γλώσσα των ψαριών.
Το άχυρο, το κάρβουνο και το φασόλι
Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε σ΄ ένα χωριό μια φτωχή γριούλα, που είχε μαζέψει μια μερίδα φασόλια κι ετοιμαζόταν να τα μαγειρέψει. Άναψε λοιπόν φωτιά, και για να φουντώσουν οι φλόγες πιο γρήγορα, έριξε μια χούφτα άχυρο.